Rustig, ontspannen en geduldig blijven onder om het even welke omstandigheden, omgaan met het karakter van elk kind apart, emoties aanvoelen, omgaan met lichamelijke en/of psychische beperkingen … het vergt een enorme concentratie maar onze Bearded Collies nemen hun taak in de klas zéér ernstig.
Ze vullen elkaar prachtig aan en vormen samen een gedreven team dat er telkens opnieuw in slaagt om tijdens elk schoolbezoek een geruststellende, motiverende sfeer te creëren waardoor wij, in wederzijds vertrouwen, konden groeien tot een kleinschalig, educatief verantwoord project met een persoonlijke aanpak.
Hun schoolse avonturen en de hartverwarmende complimentjes die ze krijgen vind je terug op onze facebookpagina en Instagram.
Leer ons kennen
Onze erg “wijze” dame die verstandig maar toch ook zeer spontaan en met een speels kwispelende knipoog in het leven staat strooit haar liefhebbende knuffels vrolijk in ’t rond.
“Er woont een clowntje in haar hart,
klein en heel apart.
Het kan dansen en springen,
lachen en zingen.
Heb je pijn of moet je wenen,
dan mag je hem van haar even lenen…”
Ons nederige, ietwat verlegen meisje. Soms lijkt het alsof ze niets aan ’t doen is maar niets is minder waar. In haar hoofdje is ze heel erg druk bezig. Ze heeft een neus voor emoties, onderzoekt nieuwsgierig wat een kind in zijn/haar rugzakje met zich meedraagt, neemt haar tijd, denkt diep na en weet vervolgens perfect hoe ze op haar eigen zorgzame manier, op “kousenvoetjes” een onzeker/angstig kind kan inspireren om in zichzelf te geloven. Handjes worden heel voorzichtig besnuffeld, traantjes worden zacht gedroogd. “zullen wij gewoon 100% lief zijn voor elkaar? Mag ik nu heel dicht bij jou?”
Vier keer per week ga ik met mijn eigen honden op bezoek in Limburgse basisscholen. We gaan langs in klassen om kinderen te leren omgaan met honden. Want of je nu thuis een viervoeter hebt of niet, iedereen komt vroeg of laat in contact met honden. Sommige kinderen zijn te wild, anderen hebben dan weer bang.
Zo was er onlangs een meisje dat de klas eerst niet in durfde door mijn honden. Op het einde van ons bezoek was haar angst weggenomen. ‘Ik heb geen schrik meer. Nu kan ik wel naar jou feestje komen’, riep ze naar een klasgenootje.
Er viel eens een kind op één van mijn honden. Die schrok, ging even in haar bench liggen en kwam daarna naar het kind toe om hem gerust te stellen. Zo leren kinderen rustig om te gaan met dieren. Want die hebben ook gevoelens, en daar moeten we rekening mee houden. Het voorval waar ik het over had, bood ook een mooie gelegenheid om te praten over vergeven, ruzie maken en pesten. En het toont kinderen dat een huisdier verantwoordeijkheden met zich meebrengt.
Soms openen dieren ook deuren bij mensen. Ik herinner me een autistisch kind met een zware gedragsstoornis dat heel bang was. Ik liet hem achteraan in de klas op een tafel staan. Geleidelijk aan kwam hij dichterbij. Toen hij uiteindelijk de honden aaide weende hij en zijn mama van geluk. Die hartverwarmende reacties, daar doe ik het voor. Al twintig jaar ondertussen. Maar de honden doen het meeste werk. Ik ben slechts het uiteinde van de leiband.
Onze ambassadeur, een ware diplomaat die er met al zijn charme in slaagde door iedereen graag gezien te worden, startte in september 2001 het schoolproject “Goede Hondenbaasjes” op. Onze stevige rechterpoot, onze liefdevolle en geduldige ruggensteun gaf zijn Xanuul-ervaring op een bijna “vaderlijke” wijze door aan onze jongere generatie.
In december 2005 kregen wij het gezelschap van onze sympathieke spring in ‘t veld Emmelot. Een apetrots maar och zó gevoelig meisje dat ondanks haar temperamentvolle karakter kinderen met angst eindeloos geduldig begeleidde zodat ze op hun eigen tempo stapje voor stapje met haar kennis konden maken. Was je echt gek op honden? Dan zou Emmelot je op de gepaste manier verwelkomen en mocht je (een soms wel héél) uitbundige ontmoeting verwachten.
Katoke was een super vrolijke pup, vol humor. Een zielsmaatje en een ware aanwinst voor ons schoolproject en ons privéleven. Onder begeleiding van Zjuul & Emmelot was ze al gauw aardig op weg om het Xanuul-plaatje compleet te maken. Een droom die amper zeven maanden later uiteenspatte toen ze totaal onverwacht overleed aan een hartaderbreuk. Afscheid nemen van dit kleine meisje viel ons zeer zwaar. Ondanks de veel te korte periode dat ze bij ons mocht zijn heeft ons Tikke Toke een diepe pootafdruk achtergelaten.